Blog 8: Manu Chao is precies wat veranderd…

‘Me gustas manana, me gustas tu’. Dat deuntje konden we voorbije vrijdag niet meer uit ons hoofd halen
(en dat was eens wat anders na al het fanfare gedoe van de voorbije vier dagen in onze straat). Terwijl Lynn geld aan het afhalen was sprong de affiche van de bar ‘7 angelitos’ in ons oog. MANU CHAO speelt vanavond in Cusco?? Daar moest en zouden we naartoe gaan! Zelfs Lynn zou er haar salsavond in de ‘Mythologys’ voor opgeven!

De fanfares, 4 dagen lagen!

Terwijl het vertrek van Nina en Lobke nog rondspookte (en we dus meer en meer stilstaan bij ons vertrek) hadden we die dag nog wat werk voor de boeg. We trokken naar de Starbucks op Plaza de Armas om wat te kunnen werken voor school (om toch eens in een andere werkomgeving te zijn). Kato dronk een café con leche, Lynn een ijsthee en ik een, wat teleurstellende, Jugo (spijtig genoeg con asugar). Lang heeft het werken niet geduurd. De stopcontacten hier in Perù zijn namelijk helemaal anders dan de onze in België. Dit wisten we ondertussen wel al maar dat zo een grote ‘keten’ geen rekening houdt met Europeanen hadden we dus niet gedacht. Geen gejammer! Op naar de Mc Donalds, dachten we. Maar daar hetzelfde probleem. Een menu’ke maakte veel goed! (en ondanks al onze kleine ‘uitspattingen’ ben ik al 3kg afgevallen, check!)

Om toch helemaal te ontspannen van een weekje  Choquepata nam Angie (Karmen’s dochter) en haar vriend ons mee naar een sauna hier om de hoek. Hadden we die maar eerder ontdekt! Oke, het is geen droomparadijs dat jullie nu allemaal in jullie gedachten hebben maar het kon er mee door! Ontspannen deden we! Vier soorten sauna’s, heel veel douches, een zwembad en een ijsbad brachten ons in de zevende hemel. Of beter gezegd, brachten onze vlooien in de hemel. De afgelopen weken hebben we hier namelijk heel wat, volgens Karmen, vlooienbeten opgelopen. Waarschijnlijk door de kinderen en honden in Choquepata.

Choquepata is niet bepaald de rijkste buurt van Cusco. Net doordat het geen hoogstaande buurt is heeft Chico Latino beslist om daar het project op te starten. Naar mijn mening een goeie keuze om in zo’n dorpen iets te doen voor de kinderen. Je merkt dat ze je nodig hebben om hun te begeleiden in het huiswerk (vele ouders hebben hier geen tijd/zin voor) en dat ze er van genieten om samen met jou spelletjes te spelen. Maar zoals ik al zij: De hygiëne daar is er niet op en top!

Soit, klaarmaken voor Manu Chao dus, terwijl Kato ons wat aan het klaarstomen was met zijn grootste hits. Eenmaal aangekomen zagen we dat hij nooit hier zou optreden, wat was het podium klein (al is de bar door de Lonely Planet uitgeroepen tot beste live bar in Latijns- Amerika). Ohja, wat cocktails achterover slaan en nog twee uur wachten voordat we iets ‘live’ konden horen. Na al dat drinken stond er tegen half 12 heel wat volk binnen en sprong er een halve indiaan met een tattoo op zijn hoofd op het podium. WAAAUW, wat een sfeer! Geen Manu Chao, maar genieten deden we!

Kato en haar gouden chocopot! 

Dit weekend bleven we eens lekker in Cusco, wat je als deels kon merken. Op zaterdag trokken we al ‘vroeg’ (9 uur) op pad om naar ‘de post’ te gaan. Kato zou vandaag na vijf weken wachten eindelijk haar Belgische choco in ontvangst nemen, en dat deed ze ook. Na wat vreugdesprongetjes en een paar ‘chocotanden’ later gingen we naar San Blas, een marktje niet ver van  Plaza de Armas. Met mijn twee ‘keramiekpottenfreaks’ trok we naar er heen. Wat teleurstellend eigenlijk qua aantal pottenkraampjes maar toch, we lieten ons allemaal gaan! Wat we ook s ’avonds deden. Nog wat salsaskils boven halen en zaterdag zat er op!

Nu we eens thuis zijn in het weekend konden we op zondagmorgen eens naar de markt gaan op het einde van onze straat. Op het eerste zicht een groenten en fruit markt. We kochten al snel wat groentjes voor ons gezond avondmaal! Na wat gewandel doorheen de kraampjes zagen we al snel de peruaanse delicatessen. Lekker koeienkopen, pootjes om af te likken of kuikentjes om te bakken. Jummie! Wij hielde het nog bij een pot verse yoghurt en lieten de beestjes voor wat ze waren.
Voor de rest van de dag hebben we nog wat doorgewerkt voor school, wat nodig was J

Een protestactie voor het milieu

Deze week een nieuwe werkweek gehad in Choquepata. Je kan al raden wat het thema was/is: MOEDERDAG, Dia del Madre!
We begonnen de week door wat te praten over de verschillend mama’s van de kinderen. Volgens Augusta een moeilijk onderwerp omdat sommige moeders hun kinderen slaan. Maar we hebben geen al te erge verhalen gehoord. Natuurlijk hoort er bij deze week ook een cadeautje. Een fotohouder is het geworden.  Roeien met de riemen die we hier hebben!

Foto voor moederdag

Ohja, we komen net terug van de tweede keer sauna J Check huid zonder vlooien op! Maar goed, het moeten niet altijd die muggen zijn he!

Een aantal blogs geleden schreef ik wat ik miste in België. Maar nu we hier maar drie weken meer zijn begin ik meer en meer te denken: ‘Wat zal ik missen?’

- Elke avond na Choquepata onze ‘emoljiente’ drinken op de hoek van de straat (warm drankje dat zeer gezond is en veel kruiden bevat)

Fruitsalade voor 3 euro (9 soles)

- De ‘relaxsfeer’
- Dat iedereen hier op ‘straat’ leeft en zich net opsluiten in hun huis s’avonds
- Mijn schatjes in Chico Latino
- Een jugo (een vers fruitsapje) voor 2.5 soles (zo’n 90 eurocent voor 2 grote glazen)
- de peruaanse muziek (al heb ik die van Fabri en Angie wel al gevraagd)
- de zon die hier altijd schijnt.
- al de goedkope dingen. In België is alles zo duur!
- de discotheken waar je geen inkom moet betalen
- Plaza de Armas

 -...