Blog 7: 'Wereldwonderen' op de Machu Picchu

Post uit Perù:

De voorbije week is alles vlot verlopen op ‘Choquepata’. Het thema van deze week was ‘De rivier en het milieu’, meer bepaald ‘Zaaien en planten’. Al kwam er van dat laatste nog niet veel in huis. Ten eerste is de grond veel te hard en droog waardoor het  moeilijk is om de grond om te spitten. Maar ach, de kinderen en wij krijgen ondertussen veel armspieren bij! Daarnaast zijn we mooie stenen gaan zoeken bij de rivier achter de school. Deze hebben we versierd met verf. Ze dienen als afbakening voor onze tuin. Wij hebben ook bloemen gemaakt en versierd zodat onze tuin er toch al wat vrolijker bij lag.
Deze week heb ik ook voor doktertje gespeeld. Mijn twee Belgische peruaantjes waren doodziek! Gelukkig waren ze net op tijd genezen om mee te gaan naar Machu Picchu, onze weekenduitstap.

De meest rechte stenen op de Machu Picchu

En gelukkig kunnen we deze belevenis nog navertellen. We waren nog niet vertrokken en we hadden al een half uur vertraging doordat de bus niet 100% in orde was. En ook Rubi was haar paspoort thuis vergeten maar dat was geen probleem achteraf gezien doordat we toch moesten wachten. Na 20 minuten rijden in de bergen besefte de buschauffeur ineens dat hij vannacht niet geslapen had. Gezellig! Na heel wat ongenoegen van de mede Pruaanse reizigers (en van Violetta) konden we eindelijk vertrekken richting Santa- Maria. Goed voor zo’n 5 uur busplezier. Tegen dat we daar aankwamen was het inmiddels 19u30 en al donker. Vanaf daar moesten we nog 50 minuten rijden richting Santa- Theresa waar ons hostel gelegen was. Mooi en gezellig stadje waar we de dag afsloten met een lekker avondmaal.

Na een nacht met een kakkerlak op Nina’s kamer, vele hondenconcerten en discomuziek was het al snel 05 uur s’ochtends. Een stipte wekker wekte ons om ons klaar te maken voor de grote dag! Rond 06u vertrokken we met een busje richting Hydrolectica, dat zo’n half uurtje duurde. We moesten wel zo vroeg op staan want we moesten zo’n 13 km stappen door de Selva voordat we in de stad Machu Picchu Pueblo zouden geraken. En in de plakke zon zou dit geen goed idee geweest zijn! We begonnen met z’n allen vol goeie moed te stappen. We liepen langs de treinsporen waar normaal gezien de duren inkarail voorbij rijdt die je ook in Cusco kon nemen. Maar wij verkozen de niet-toeristische weg J Violetta, Lucky luke en Indie bleven wat achter omdat Indie heel erg ziek was geweest die nacht. Maar na een wandeling van zo’n 3 uur, vergezeld door onze reisgids ‘Jacob’ (El perro) waren wij al aangekomen. Na een verfrissend douchke in het hostel en een lekkere pizza waren we klaar voor de berg.

 

Wat natuur onderweg

Rond half 2 namen we nog een bus om op de Machu Picchu te geraken. Eindelijk! Na meer dan 24u onderweg te zijn waren we eindelijk op onze bestemming! Onze ogen gaven we boven voldoende de kost! Vele zeggen dat Machu Picchu wat overroepen is en het een incaruïne is zoals vele anderen. Maar dit vonden wij totale onzin! 

We splitsen ons op (oud en jong) en genoten. Van lama’s tot chinchilla’s, gigantische grote stenen en duizelingwekkende afgronden.We liepen daar een aantal uur rond en genoten van elke deeltje op de Machu Picchu! Uitstap van formaat!

Het weekend sloten we af met een plons in de medicinale warmwaterbronnen van Aguas Caliente. Persoonlijk vond ik die veel minder dan die in Llares, maar hier kon je wel Sangria bestellen in het water.
Een aantal meiden besloten met de trein terug te gaan maar Nina, Lobke en ik deden de wandeling terug naar Hydrolectica. Nu op een dikke 2 uur!

Nadien zijn we gezellig een lichte lunch gaan eten met z'n allen en namen we de bus terug richting Cusco. Deze busrit verliep iets rustiger... Ik zeg dan ook iets, want rond 17h in de namiddag reed de bus tegen een spiegel van een stilstaande wagen. Hupsake dachten we, maar al gauw konden we weer op de baan!

Eens aangekomen in Cusco reden we richting de McDo om nog een hapje te eten. En dan kropen we doodmoe, maar voldaan in ons bed.

Deze week een nieuwe werkweek op Choquepata, dachten we. Want blijkbaar zijn wij op dinsdag en woensdag thuis door, net als in België, dag van de arbeid. Komt eigenlijk goed uit want morgen, woensdag, willen we Nina en Lobke gaan uitwuiven op de luchthaven. Ik ga jullie missen, meisjes! Maar de BBQ en jacuzzi staat al vast voor deze zomer ;)

Nog even dit:

Uitspraken van de peruaantjes doorheen de voorbije weken. Raden jullie maar van wie ze zijn ;) :
- ‘Vergeten jullie ook te pissen als je gekakt hebt?’
- ‘We hebben 25 uur gerezen in het vliegtuig, lang he?’
- ‘Ik weet dat het geen zicht is maar ja, we zitten in Peru he…’
- ‘Lama’s op de baan!!!’
- ‘Een gat is een gat…’
- ‘Amai, wa nen heten! Diene is van mij..’
- ‘Ik ben jaloers op den uwe!’(danspartner)
- ‘Tegen dat jullie weg zijn heb ik jullie allemaal heropgevoed.’
- ‘Ik moet spuwen’
- Op de Machu Picchu: ‘Amai, die stenen kraken’ (scheet)
- ‘Grapjas’=’Gracias’
- ‘Het is hier HiLLares’ (gezegd in Llares)